Απο μικρο παιδι δεν μιλουσε πολυ ουτε κοιτουσε γυρω του. Ηταν μονιμως κρυμμενος. Ειτε κατω απο το κρεβατι, ειτε πισω απο την κουρτινα. Ηταν ησυχος σε εκνευριστικο βαθμο.

Ειναι η ιστορια του Τζορτζ του ελεγκτη που ντρεποταν να ελεγξει τα εισητηρια.

Οταν εμπαινε στο βαγονι του τραινου, κοιτουσε σαστισμενος τους επιβατες.
Ηταν εκ φυσεως συνεσταλμενος με αποτελεσμα να μην ελεγχει ποτε τον κοσμο. Ο κοσμος τον περιφρονουσε και τα μικρα παιδια τον εφτυναν καταμουτρα. Γιατι ηταν πολυ καλος.
Μια μερα μαλιστα, κατι κρετινοι χουλιγκανς τον βιασαν αφου του εριξαν πρωτα μερικες καρπαζιες.
Τελικα, απογοητευμενος απο ολους και ολα, αποφασισε να δωσει ενα τελος, αλλα και εκει σταθηκε ατυχος. Πηδηξε στις γραμμες του τραινου, αλλα ο οδηγος τον ειδε εγκαιρα, σταματησε, κατεβηκε απο το τραινο, και τον αρχισε στις γρηγορες.
Μετα απο αυτο το περιστατικο, τα πραγματα εγιναν πιο ζορικα. Οι συναδελφοι του τον οδηγησαν χαριτολογοντας και χαιδευοντας τον απαλα στην πλατη, μεσα στο STUFF ONLY και του εκοψαν τ'αρχιδια. Γεγονος που ετσι κι αλλιως δεν πηρε προσωπικα διοτι μετα απο λιγη σκεψη συνειδητοποιησε οτι ετσι κι αλλιως δεν του χρειαζονταν. Ο Τζωρτζ μπορει να ηταν ντροπαλος αλλα σιγουρα δεν ηταν μαλακας.

Εν τελη με τη βοηθεια ενος θειου του, εγινε μεγαλος και τρανος επικοινωνιολογος, εβγαλε πολλα λεφτα, παχυνε και πεθανε σε ενα προαστιο της Γλασκωβης, παρεα με τον πιστο του συντροφο, την αιμοσταγη φαλτσετα του.